" Rozpinam skórę na piersi jak rozpina się koszulę i mówię: "Patrzcie co mam pod spodem"

Pod ubrankiem ciała.

to dusza.

Ach, jakie mnóstwo uczuć, wspomnień i marzeń.

Ale i duszę można rozebrać.

Zdejmuje się ją razem z imieniem i nazwiskiem,

pod nią jest otchłań do której prowadzi strach.

Otchłani nie da się już obnażyć.

Otchłań jest wszechotwarta i to przed nią trzeba się zamykać.

Nie zaczyna się i nie kończy nigdzie.

Otchłań ucieka.

Ucieka drogą mleczną.

Ucieka we wszystkich kierunkach,

do i od i porywa nas ze sobą.

Dlatego musimy być na codzień ubrani, szczelnie zapięci,

doprecyzowani imieniem i nazwiskiem,

zabezpieczeni.

I na dodatek mocno trzymamy się czegoś konkretnego.

By się nie dać.

By przeżyć, czyli umrzeć potem...."