wytrzymasz

ludzie

z przezroczystą twarzą

wpatrują się w szary chodnik

smutna mina

z każdym krokiem

z każdym chłodniejszym podmuchem

z każdą zimniejszą kroplą

coraz smutniejsza

bez celu

bez sensu

bez konkretu

wytrzymasz

marzy mi się

by zasnąć i przeczekać

wytrzymasz

zaraz minie co najgorsze

wytrzymasz

napij się

jeszcze trochę cierpkiego wina

by wytrzymać

i przyjdzie

słońce

zniknie

szare niebo

znów się uśmiechniesz

i znów Ci się zachce chcieć

czekam..........

blisko

czasami coś nagle nadchodzi

niepostrzeżenie

dotyka twego wnętrza

i porusza wszystkimi wnętrznościami

czekałeś na to całe życie

może dlatego

boisz się

że to sen

niemożliwy do spełnienia

jest tak lekko

coś nagle wypełniło to

co wydawało się przerażająco puste

nagle okazuję się

że można latać

że można być całością

że można coś czuć

i możliwa jest zamiana samotności

na nie - samotność :)

więc

jeżeli to jest sen

to może się nie kończyć

i
"nie wolno Ci się bać
wszystko ma swój czas
ty jesteś początkiem
do każdego celu"

wiosno przybywaj!

musiałam dziś znów odpalić piec

by mógł mnie ogrzać

by pomógł zapomnieć o doskwierającym chłodzie 

przebijającym się z wnętrza

zima jeszcze trwa

i w duszy

i za oknem

próbuję ją ocieplić

ale ona jest naprawdę uparta

wiosno przybywaj!!!!

prawda prosta jest jak ciastko z dziurką

szukam prawdy

gdzie ją znaleźć?

szukałam jej w perfekcjonaliźmie

w bałaganie myśli

w przepełnionych pomieszczeniach

i plastikowych figurkach

szukałam w przepychu

a później w samotni

prawdo, gdzie jesteś?

myślałam, że znajdę cię 

w złotym swetrze

nowym bucie 

zabitych emocjach

i wymyślonej miłości

nie było cię ani

w rywalizacji, ani

w obsesji, ani

w cielesności

na zewnątrz też cię nie było

okazało się, że wystarczyło zerknąć do środka

tknąć czegoś, to tej pory zapomnianego

by zobaczyć, że

prawda kryje się w zapachu

wanilii i cynamonu

maślanym rogaliku z bananem 

nad ranem

w prostych słowach

w serdecznym uścisku dłoni

w uśmiechu

bezinteresowności

i tysiącu przebiegniętych kilometrów z osobą

której serce bije w tym

samym rytmie co twoje

prawdo kocham cię 

na ciastka z dziurką

potrzebujemy:

około 3 szklanek mąki

szklanka cukru pudru

4 żółtka

kostka masła

2 łyżeczki cukru waniliowego

 łyżka jogurtu naturalnego/śmietany

do mąki dodajemy miękkie masło, mieszamy, mieszamy, żeby powstała kruszonka, następnie dodajemy resztę składników i formujemy ciasto. Za pomocą szklanki i naparstka formujemy ciasteczka z dziurką ;) wstawiamy do piekarnika i pieczemy do zarumienienia

smacznego! ;)

choćby świat się zawalił modlę się do serca o serce

jeszcze czuję pustkę

chłód

nicość

wewnętrzna dziura chyba z dnia na dzień coraz większa

rozpalam piekarnik w nadziei,

że to ciepło roztopi chociaż kawałek góry lodowej

obawiam się jednak, że potrzeba większego żaru

będę więc namiętnie rozpalała go codziennie

w nadziei, że w końcu wzniecę ogień,

który raz na zawsze ociepli wnętrze

pustka zniknie

(niech się coś dzieje bo zwariuję!!!! ;))

pizza

 ciasto:

ok. 360g mąki

serek homogenizowany naturalny

jajko

6 łyżek oleju

łyżeczka proszku do pieczenia

łyżeczka soli

 ugniatamy ciasto, rozwałkowujemy i przekładamy na blaszkę 

na ciasto nakładamy przecier pomidorowy i pokrojone, świeże pomidory

 następnie dzielimy pizze na dwie połowy i na jedną nakładamy kilka różyczek obgotowanego brokuła, połowę (ok. 60 g) sera feta i parę kawałeczków kurczaka,

na drugą połowę kładziemy obsmażone wcześniej pieczarki

na koniec posypujemy całość startym serem żółtym, wstawiamy do piekarnika i pieczemy ok 45 min.

smacznego! ;)

pierwszy krok

dziś robię ten pierwszy krok

wiem, że to banalne

ale muszę go zrobić

zostawiam za sobą ograniczenia

poruszam to co zahamowane

chcę przeżywać

czuć

wczuć

trwać

od dziś chcę oddać się temu, co kocham

bez bólu głowy

bez zbędnych myśli

bez nadmiaru

zrobię więcej miejsca dla kochanych ludzi

zauważę to, 

co do tej pory było niezauważalne

i będę wierzyć

bo

"ten, kto żyje wiarą - widzi wszystko w innym świetle"

" Rozpinam skórę na piersi jak rozpina się koszulę i mówię: "Patrzcie co mam pod spodem"

Pod ubrankiem ciała.

to dusza.

Ach, jakie mnóstwo uczuć, wspomnień i marzeń.

Ale i duszę można rozebrać.

Zdejmuje się ją razem z imieniem i nazwiskiem,

pod nią jest otchłań do której prowadzi strach.

Otchłani nie da się już obnażyć.

Otchłań jest wszechotwarta i to przed nią trzeba się zamykać.

Nie zaczyna się i nie kończy nigdzie.

Otchłań ucieka.

Ucieka drogą mleczną.

Ucieka we wszystkich kierunkach,

do i od i porywa nas ze sobą.

Dlatego musimy być na codzień ubrani, szczelnie zapięci,

doprecyzowani imieniem i nazwiskiem,

zabezpieczeni.

I na dodatek mocno trzymamy się czegoś konkretnego.

By się nie dać.

By przeżyć, czyli umrzeć potem...."